Openluchttheater Ede

 In de jaren 30 werd in het kader van werkverschaffing een voormalige zandafgraving omgevormd tot het nog steeds grootste openluchttheater van Nederland. Inmiddels zijn de fraai aangelegde groene omzoming en de oorspronkelijke bouwkundige objecten rijksmonument.

Het theater was helaas in onbruik geraakt en verwaarloosd. Artiesten waren moeilijk te programmeren omdat vooraf geen garantie gegeven kon worden dat ze droog konden optreden. Daarnaast waren er geen voorzieningen om het publiek van een drankje te voorzien.

Om het theater weer bruisend te krijgen, is naast het besluit om de oude objecten en het groen te renoveren, ons gevraagd met voorstellen te komen voor een podium met overkapping en eenvoudige horecavoorzieningen.

Voor een eigentijdse theaterbeleving is het van belang dat een optreden zo dicht mogelijk bij het publiek plaats vindt. In het openluchttheater kunnen twee soorten optredens plaats vinden: spektakels waar de tribune gebruikt wordt door een groot publiek, of kleinschaliger, intiemere optredens waarbij het speelveld gebruikt wordt door het publiek als parkachtige, picknick-wei.

Tussen het speelveld en de tribune ligt een orkestbak. Deze orkestbak werd al jaren niet meer gebruikt en zou in de toekomst vrijwel nooit, of incidenteel gebruikt worden. Door de plaats van de orkestbak is deze plek voor beide gebruikssoorten de meest geëigende plaats om de artiest(-en) te laten optreden.

De meest wenselijke plaats van een horecavoorziening is achter het publiek. Voor de tribune bleek de plaats van de niet meer te mogen gebruiken statribune aan de bovenomloop, ideaal. Voor het veld is een plaats in het talud aan de westflank gekozen.

Om het spektakel bij tribunegebruik te ondersteunen is het podium en de horecavoorziening overkapt met verzinkt stalen baleinen waartussen wit tentdoek is gespannen. De baleinen boven het podium hangen aan een luchtige, high-tech tuiconstructie.

Om de ingetogen speelveld-sfeer voor het publiek te behouden, zijn het podium en de veldhoreca ingetogen vormgegeven. Ze lijken uit de bodem van de orkestbak, respectievelijk het talud te zijn geschoven. De materialisering is minimalistisch, van een geraffineerd lattenwerk met een zachte plastiek.

Bij het podium met overkapping komen de twee nieuwe sfeerelementen samen. Deze nieuwe plaats voor de artiesten integreert mooi in het oorspronkelijke, landschappelijke theater en maakt deze historische plek weer een openluchttheater van deze tijd.